365 Adetten Tek Çıkan Defolu Gün

Bazen 'Vay be .mna koyim' diyorum işte böyle. Farkedemiyorum geçip gidenleri, takılı kalıyorum. Aylak aylak gezdiğiniz dönemlerde, zaten aylaksınızdır. O zaman önemsemiyorsunuz, çünkü yarın da aynı olacağı için kasmanıza gerek kalmıyor.

Lakin, yarın işe gideceğinizi bilince, işte o zaman boş geçen bi günde neler yapacağını bilemeden oturmak vardır ya... İşte o anaya, avrada küfürden beterdir o...

Sabah erken kalkıp, yapman gereken evraksal işleri erkenden yapmış ve tekrar eve dönmüşsündür. Sonra oturup, şunu mu yapayım ki, derken kendince bir şeye karar verirsin ama bazı engeller vardır, aşmak yerine küfretmeyi tercih edersin. Sonra küfretmekle geçer bütün günün...

Bazen kötü hava şartları, bazen geri bildirim yapmayan arkadaşlar, bazen ailevi meseleler... Neyse işte farketmez. Sonuç olarak yapamazsın ama bilirsin ki, hiç kimsenin suçu yok... O gün yalan olmaya mahkumdur aslında ama sen kurtarmaya çalıştıkça, bataklık gibi daha da beter olursun, batarsın dibine...

İşte bir gün daha piç oldu ömrümde.
Evet, rahat olsam şimdi derdim, çok mu şeyimde diye..
Ama diyemiyorum ey dost,
Diyemiyorum bir günüm daha gitti diye.
Sarınsam yatsam battaniyeye,
Hayal kursam, düşünsem yine,
Dua etsem belki diye..
Uyusam ki, uyuyunca
Yarın cennet olur mu ki...

Adımı değiştirdim,
Yine de terkedilen..
Görülecek yerler var..
Bırakılıp gidilen...
Bilmiyorsun!Bilmiyorsun!Bilmiyorsun!
Söylenecek şey mi bu!?
Ya korkulan olursa!?
Yapılacak şey mi bu!?
Yanına kâr kalırsa!?
Bilmiyorsun! Bilmiyorsun!Bilmiyorsun!