Yıllar önce ellerimin arasında duran, turkuaz-beyaz Mor ve Ötesi kasedi geldi aklıma birden. Siyah bir poşedin içinde, evdeki kaset çalarımda çalınmayı bekliyordu. Yol boyunca, durduğum yerlerde kurcuklamıştım onu. Küçüktüm çok, sözcüklere ilgi duyuyordum.
O günlerde; "RE" idi şarkım.
Bugünlerde bambaşka şarkılarlayım.
Gün geçti yeniden "RE" geldi aklıma.
Açtım.. O çalarken zamanın ne kadar hızlı geçtiğini anlıyorum.
İçimde patlamaya hazır bir şeyleri, o güzel şeyleri anlatıyordu "RE"
Arka fonda "RE" çalarken, ben en sevdiğim şeyleri yapıyordum, temiz havada kırların üzerinde özgürce koşuyordum. Uçuyor, yüzüyordum...
Şimdi "RE" çalarken, monitor ışığıyla aydınlanan yüzümde, düşünceli bir ifadeyle, tuşlara basarak, bir şeyler başardığıma dair yalanlar söylüyorum kendime.
Yine ben miydim düşen?
Avlardan yorgun düşen ve ömrünün sonlarına yaklaşmış bir çitanın patileriyle ağaç kabuklarına kazıdıkları...
